القای مقاومت در dunaliella نسبت به پاراکوات، توسط برخی پیش تیمارها

تأثیر پاراکوات که یک علف کش القا کننده تنش اکسیداتیو است، بر روی جلبک سبز تک سلولی dunaliella طی 24 ساعت، در نمونههای پیش تیمار شده در دمای 14 درجه سانتیگراد، buthionine sulfoximine (bso) و l-galactonic acid -lactone (gal)، بررسی شد. کاهش شدید رنگدانهها (کلروفیلها و بتاکاروتن)، وزن تر سلول و تخلیه مخازن آسکوربات و گلوتاتیون که در نهایت سفید شدگی و مرگ سلولی را به دنبال داشت، تحت شرایط تیمار با پاراکوات در دمای معمولی مشاهده شد. پیش تیمار سرما سبب افزایش وزن تر سلولها، مقدار کلروفیلهای a و b و بالا ماندن سطح بتاکاروتن، نسبت بتاکاروتن به کلروفیل کل و همچنین، تهی نشدن مخازن آسکوربات و گلوتاتیون سلولها، پس از تیمار نمونهها با پاراکوات گردید. سفیدشدگی در همۀ نمونههای پیش تیمار شده با سرما مشاهده نشد و همۀ سوسپانسیونها سبز باقی ماندند. با آنکه نمونه پیش تیمار شده با gal (پیشساز آسکوربات) در دمای معمولی، افزایش در خور توجه مقادیر کلروفیلهای a و b و باقی ماندن مقدار اندک آسکوربات احیا در تعداد اندک سلولهای باقیمانده، پس از افزودن پاراکوات را نشان داد، اما تخلیه کامل مخزن گلوتاتیون، افزایش در خور توجه آسکوربات اکسید شده و به طور عمده کاهش شدید تعداد سلولها، مشاهده شد و سبب بی رنگ شدن سوسپانسیون گردید. پیش تیمار با bso (ممانعت کننده سنتز گلوتاتیون) در دمای معمولی و پس از افزودن پاراکوات سبب سفید شدن و مرگ نمونه شد، اما در نمونههای تیمار شده با سرما و پیش از افزوده شدن پاراکوات، از افزایش مقدار گلوتاتیون جلوگیری نمود و پس از افزودن آن نیز سبب پایین نگه داشتن مقدار گلوتاتیون گردید، ولی این نمونه سبز باقی ماند. به نظر میرسد پیش تیمار سرما به طور عمده و پیش تیمار با gal تا حدودی، میتوانند سبب القا و تحریک سیستم آنتی اکسیدانی سلول شوند که تنها در مورد نمونههای سرما دیده، بقای سلول ها و سبز ماندن سوسپانسیون تحت شرایط تنش پاراکوات مشاهده میشود.